Outro ano máis recuperamos a tradición do SAMAÍN, festexámolo con fadas, trasnos e co resto de seres máxicos que habitan no noso imaxinario.
Tallamos cabazas
e acendemos candeas para tratar de escorrentar a tantos demos e
bruxas que nos axexan.
Pequena
referencia histórica
O
día 1 de novembro era o primeiro día do ano segundo o calendario
celta. Celébrase a tradicional noite de Samaín na que ocorrían
cousas máxicas.
Os
celtas crían que esa noite a fiestra que separaba o mundo dos vivos
do mundo dos mortos desaparecía, e que a véspera de Samaín as
almas dos mortos regresaban para visitar fogares terrenais. Co gallo
de manteren os espíritos contentos deixábanlles comida e doces fóra
dos fogares.
Despois,
logo da conquista, os romanos exerceron a súa influencia no mundo
celta cos festivais á deusa romana da colleita, Parmona, e máis
adiante os cristiáns -que consideraban que os celtas adoraban ao
demo, aínda que este nunca existiu na relixión céltica-,
converteron a festa no día de Todos os Santos, de onde deriva o nome
de Halloween en inglés.
Sabemos
que unha vez ao ano se xuntan os mortos para facer un magosto
nunha lubre ao pé do castiñeiro máis vello de Galicia. Cada trasno
ou meiga leva algo de xantar para compartir, só durante esa noite
actúan como humanos e non descobren o seu lado maligno.
O
29 de outubro
o IES Carlos Casares festexou con todos os seres de ultratumba e do
máis alá, o magosto.
Ningún comentario:
Publicar un comentario